brabants kloosterleven
Collectables Kloosterpad

Op Landpark Assisië wonen mensen met een verstandelijke beperking. Waar voorheen de zorg voor deze mensen werd ingevuld door de broeders penitenten gebeurt dat nu door Stichting Prisma.

In de gesprekken met Michael Koolen en Robin Krijgsman van Stichting Prisma werd ik geïnspireerd door de manier waarop ze vandaag de dag met deze bijzondere en kleurrijke bewoners omgaan. Ze zijn steeds op zoek naar nieuwe manieren om samen te wonen, werken en leven.

Het bracht me op het idee om te gaan werken met een noest van een boom. Een noest is de plaats waar een tak aan de boom groeit. De zijtak vormt een onderdeel alsook een obstakel voor diezelfde boom. De groeirichting van de tak is namelijk anders dan de stam, waardoor het nieuwe hout om de tak heen moet groeien. Net zoals een noest vorm geeft aan een boom, geeft elk mens op zijn eigen unieke manier kleur en vorm aan onze samenleving.

"Walter wist de verbinding tussen heden, verleden en toekomst van Landpark Assisië op een treffende manier te verbeelden"

Michael Kolen. Adviseur zorgethiek & geestelijk verzorger bij Stichting Prisma

Kloosterhotel ZIN in Vught richt zich op zingeving in werk. De fraters, woonachtig in de ernaast gelegen frater-communiteit Eleousa, zijn nog steeds actief betrokken bij de activiteiten die plaats vinden in het Kloosterhotel.

Zien, bewogen worden en in beweging komen is het eeuwenoude adagium van de fraters. In mijn gesprekken met Wim Verschuren, initiatiefnemer van ZIN en één van de fraters, gaf hij het belang aan van mensen die opstaan én het goede voorbeeld geven.

In de keramieken handafdrukken van klei zijn de sporen van de arbeid en het leven van de fraters terug te zien. Door hiervan een souvenir te maken heb ik een vorm gevonden om hun gedachtengoed letterlijk door te geven.

In het gesprek met abt Dom Bernardus en de daaropvolgende rondleiding door de abdij werd me duidelijk dat gastvrijheid bij de Trappisten hoog in het vaandel staat. Het is volgens Dom Bernardus de sleutel tot samenleven. In een eerdere lezing verwees Bernardus naar de rol van pepermunt als symbool van gastvrijheid door de eeuwen heen.

Pepermunt is dan ook het uitgangspunt geworden voor het souvenir. Als product past het mooi in de lijn van de andere ambachtelijke producten die gemaakt worden in de abdij zoals de kaas, het bier en het brood. Wat mij verder intrigeerde is het strikte dagritme van de trappisten: ze hebben zeven momenten van bezinning per dag. Daarin bidden of mediteren ze. Deze eeuwenoude structuur is volgens mij in deze tijd -waar veel mensen zoekende zijn naar zingeving en houvast- heel actueel. De momenten van bezinning komen terug in het souvenir. Het staafje pepermunt in het glazen buisje heeft zes inkepingen zodat het in zeven stukjes te verdelen is.